Een vrije doorgang over de Westerschelde richting Antwerpen was van groot belang voor de geallieerde strijdkrachten. Niet alleen het Duitse geschut en de aanwezigheid van zeemijnen baarde het opperbevel zorgen, maar ook de mogelijkheid dat de Duitsers een blokkade van schepen zouden opwerpen. En zo een snelle ingebruikname van de haven van Antwerpen alsnog zou verhinderen.

Een rapport opgesteld in september 1944 stelt dat er na een fotografische verkenning boven de havens van Vlissingen, er 4 schepen in aanmerking zouden kunnen komen die ingezet konden worden voor de blokkade. Men stelt dan ook dat het van groot belang is om deze schepen tot zinken te brengen op hun huidige lokatie.
In een rapport van een aantal dagen later blijkt dat geen van de aanwezige schepen in de haven gebruikt kan worden om een scheepsblokkade op te werpen.

De artillerie van het Canadese leger zal deze schepen onder vuur nemen en tot zinken brengen.

Een andere rapport < slecht leesbaar > heeft het over 5 schepen die gebruikt zouden kunnen worden. In dit rapport staat de lokatie van de schepen beschreven.

De opbouw van het Vlissingse havengebied was al lang bekend bij de geallieerde troepen. In een verslag uit 1943 was de situatie in Vlissingen al goed gedocumenteerd en wist men welk soort schip (tonnage en lengte) waar kon aanmeren.

Op de onderstaande geallieerde stafkaart uit oktober 1944 staat aangeven dat de ingang van de haven geblokkeerd is door een aantal schepen. Deze schepen zijn door de Duitsers tot zinken gebracht. Na het doorspitten van vele documenten heb ik geen informatie aangetroffen waaruit blijkt dat het Canadese leger nog getracht heeft verschillende schepen tot zinken te brengen.

Dat de schepen in de havenmonding door de Duitsers tot zinken zijn gebracht heb ik opgemaakt uit een ondervragingsrapport met als datum 2 november 1944. Hierin staat vermeld dat de drie veerboten , ” Prinz Hendrik”, “Wilhelmina” en de ” Orange ” samen met een vrachtschip tot zinken zijn gebracht en de toegang effectief blokkeren.