bommen en granaten
Een groot gevaar voor de landing op 1 november in Vlissingen was de mogelijkheid dat de Duitsers snel door zouden hebben wat er na het luchtbombardement zou volgen. Daarom had men bedacht dat de bommenwerpers namaak bombardementen boven Vlissingen zouden maken, nadat ze het eerste bombardement hadden uitgevoerd.
De artillerie zou beginnen na het luchtbombardement. Men ging er vanuit dat een soldaat die een zwaar luchtbombardement heeft overleefd, zo in de war zou zijn dat hij geen onderscheid zou weten te maken tussen een bom- en granaat inslag.
Op het moment dat de Duitsers dit door zouden hebben, had men de hoop al aan land te zijn.
