De amateur-marodeur (‘stroper’) bracht weer eens een bezoek aan koffiehuis ” De laatste snik”. De deur van de gelagkamer stond uitnodigend open, eenmaal binnen in de halfdonkere ruimte ( bij het invallen van de duisternis was iedereen verplicht om de ramen te blinderen, verduisteren genoemd) ontdekte ik in de chaos
Vlissingen, 14 mei 1940 Cafe “ De laatste snik “, bij grenspaal Vlissingen-Koudekerke aan de Gerbrandystraat was door Nederlande militairen ingericht als grenswachtpost, ongeveer 200 meter verwijderd van ons vluchtadres, door mij reeds eerder opgemerkt tijdens onze vlucht van 12 mei 1940. Het weer was bijzonder mooi tijdens die meidagen. Zoals
De oude blikfabriek die enigszins verscholen lag in een laag uitgegraven gebied, omgeving de hoge aarden wallen en roestig vervallen hekwerk, werd grotendeels door verwilderdstruikgewas ingekapseld. Het gehele complex was als fabriek reeds lange tijd buiten gebruik. De toegangsdeur stond half open en werd door tocht wat heen en weer