Aan de buitenkant van de stad, langs het havengebied, de kust en de duinen was bijzonder veel oorlogsmateriaal achtergelaten, in alle soorten en maten : een waar lustoord voor de mannelijke jeugd.
Er waren onder andere drie mobiele vlammenwerpers te vinden op verschillende locaties. Eén ervan heb ik uitgeprobeerd, naast cafe-dancing “ Victoria “. Het was voor mij een fluitje van een cent ; afsluiters opendraaien, handgreep van het spuitstuk inknijpen en met 
een sissend geluid spoot de stinkende bruine vloeistof tegen de windrichting in naar de zijmuur van de “Vic”. Gelukkig was de ontsteking onklaar gemaakt.
Als gevolg van die tegenwind kwam gedeeltelijk de gespoten vloeistof in fijne druppelvorm terug in mijn richting.
Eén van de gevolgen daarvan was de m’n “ nieuwe jas “ pas door m’n moeder gemaakt van een Duitse legerdeken, de kleur en de geur had aangenomen van dee vloeistof uit de vlammenwerper!
Tekst en afbeelding : Cees van der Burght – De oorlog die geen einde nam –
Bron : Gemeentearchief Vlissingen
