Terwijl in delen van de stad zwaar wordt gevochten tussen de geallieerde en de Duitsers vecht de verzetsgroep van Poppe mee in de bevrijding van Vlissingen. De groep houdt stand in een woning in de buurt van het Betje Wolffplein en neemt vanuit hier Duitsers onder vuur.

Na een drie uur durend gevecht moet de verzetsgroep zich om 10.00 uur verspreiden. Duits mitrailleur vuur maakt het onmogelijk de straat over te steken. Poppe zelf ging meteen naar huis.

Zijn verhaal (1) luidt als volgt:

“Mijn vrouw riep me toe: ‘Willem, kijk eens naar buiten!’ en in onze straat, de Scheldestraat, zag ik een Duitse officier aankomen. Ik zette mijn geweer en munitie in een hoek en stak heel kalm de straat over. Mijn commandopost lag juist aan de overkant en ik raadde de officier aan daar te schuilen. ‘Mag dat?’ vroeg hij en ik zei: ‘Maar natuurlijk, het is mijn huis.’ Binnen namen we hem gevangen. Het was Kapitän-Leutnant Blessinger, de onderbevelhebber van de haven… Later hoorden we dat hij een bevel van generaal Daser in zijn zak had om de kranen en dokken van de scheepswerf op te blazen.”

Geboren op 22 december 1901.
Bekende onderscheidingen: BK.VHK
Bronzen Kruis K.B. no. 54 van 10 april 1953
Verzetsherdenkingskruis

Tekst onderscheiding Willem Poppe

Heeft zich door moedig optreden tegenover de vijand onderscheiden door in de jaren der bezetting te VLISSINGEN een kern van medewerkers te verzamelen en in wapengebruik te onderrichten, zodat hij bij de landing der Commandotroepen op 1 November 1944 beschikte over een ploeg strijders die metterdaad kon optreden zo niet in onmiddellijke samenwerking, dan toch op eigen terrein, met de geallieerden. Zulks had plaats in de zogenaamde ‘Nieuwe Stad’, waar hij herhaaldelijk in vuurgevecht was met de Duitsers en ook krijgsgevangenen maakte. De Duitsers kregen hierdoor de indruk dat zij van twee zijden werden bestookt, hetgeen wellicht invloed heeft gehad op hun weerstandsvermogen en hun capitulatie heeft verhaast.

Bron: Heuvel et al. (1985). p. 188
www.onderscheidingen.nl

(1) De slag om de Schelde, 1978 blz: 199